Annesi mesken hanımı, babası ise devlet memuru olan Burak Ovacıkbaş askerden dönmesine 10 gün kala aldığı haberle adeta yıkıldı. Annesinin doğum gününü kutlayacağını düşünürken, babasının vefat ettiğini öğrenen Burak için o saatten sonra hayat farklı bir hal aldı. Burak, babasını anlatırken, “Bir yandan ablamı ve beni okutmaya çalışırken, bir yandan da geçim gayreti veriyordu” diyor. Babasının vefatıyla acı formda başlayan öyküsü, yapması gereken bir maksada dönüşen Burak Ovacıkbaşı, “Babam maalesef geride yapmak istediği lakin yapamadığı çok hayalini bırakarak vefat etti” diyerek yola çıkış kıssasını şöyle anlattı:
“Askerliğimin bitmesine 10 gün vardı. Annemin doğum günüydü. Benim çarşı iznimde telefonum çalmıştı, annemin doğum gününü kutlamak için hazırlanırken bu telefonla babamın vefat haberini almıştım. Her şey sakinleştiğinde ondan geriye kalan, kokusu hâlâ üzerinde olan kıyafetlerini düzenlerken ceketinin cebinden bir mektup çıktı. 4 sayfalık o mektubu bana yazmıştı, bugün o mektup konutumuzun duvarında asılı.”
‘TEK HAYALİM SENİNLE BİR TEKNEDE BALIK TUTMAK’
Babasının ceketinin cebinde, ona gönderemediği “Oğlum” diyerek başlayan mektubu bulan Burak, “Oğlum benim tek hayalim seninle bir teknede balık tutabilmek ve birkaç kenti seninle gezebilmek lakin maddi imkanım olmadığı için bunlara yetemedim. Kendi hayallerimi daima yarınlara ertelemek zorunda kaldım. Zira sizler evlatlarımsınız ve benim tek önceliğim sizlersiniz” kelamlarıyla karşılaştı.
“Mektubun en can alıcı yeri” dediği satırları okurken Burak, “Kalbimin birkaç saniye sessizleştiği tahminen de atamadığı o an şuydu” dedi ve ekledi:
“Mektupta ‘Oğlum ben muhtaçlığın olduğun her an yanındayım, kâfi ki sen iste’ diyordu. Okuyunca gözümden dökülen yaşlarla ‘İstiyorum baba, istiyorum haydi çık gel ve o kentlere gidelim. Bir tekne nedir ki, sen iste kâfi ki. Şu an hangi para satın alabilir o tekneyi, biri bana söylesin!”
Burak Ovacıkbaşı o mektubu okuduktan sonra kendisine bir kelam verdi. Babası onlara yetebilmek için hayallerini daima ertelemişti ancak o ertelemeyecekti. Hem de cebinde hiç parası olmadan bunu yapacak, kent şehir gezip babasının istediği o oltayı da alıp balık tutacaktı. Dediğini de yaptı ve 2016 yılında evlenip karısıyla bu hayallerini gerçekleştirmek için yollara düştü. Bir sırt çantası, bir demlik, biraz zerzevat ve oltalarıyla beş parasız halde Çanakkale’den Kars’a her yeri otostop yaparak 4 yıl boyunca gezdiler. 81 vilayette binlerce kamp yapıp, yüzlerce ilçe gördüler.
‘PARAMIZ OLMADIĞI İÇİN HİÇ ET YEMEDİK’
Parasız gezmenin herkes için sıkıntı olduğunun altını çizen çift, “Çok güç ancak cebimizde paramız ve kredi kartlarımız olduğunda babama verdiğim o kelamın hiçbir kararı kalmayacaktı. Zira babam o hayalini para yüzünden ertelemişti ve biz parasız bunu başarmalıydık. Beşerler hayallerini yarınlara ertelememeli. Biz bu serüvene ‘bugünler de dünlerin yarınları değil mi?’ diyerek başladık” diye konuştu.
Yollarda geçim konusunda zahmetlerinin da olduğunu söyleyen Ovacıkbaşı çifti, paraları olmadığı için hiç et yemediklerini söyleyip şunları paylaştı:
“Çoğu vakit balık tuttuk. Balığı kızartmak için bir eşyamız da yok. Biz de bir ağaç kısmında ateş üzerinde çevirerek yiyorduk. Beşerler inanılmaz derecede değerli demlikler ve ocaklar alıyor. Bunlar bize çok garip ve komik geliyor. Kamp bu değil, kamp imkansızlıklardan imkan yaratmak. Mesela çay kaşığı yerine bir kol kesimi kullanmak bile bir kamp geleneği olmalı, bundan tiksinen beşerler sanırım otellerde huzur buluyordur. Deniz kestaneleri yediğimiz çok oluyor, zira inanılmaz bir protein deposu. Lakin yalnızca renkli olanlar yenebiliyor, başkalarını tavsiye etmeyiz.”
İnsanın karnı doyduktan sonra paraya çok fazla gereksinim duymadığını söyleyen aile, muhtaçlık durumunda birkaç bileklik yapıp satarak kazandıklarıyla kıymetli muhtaçlıklarını karşılıyor.
‘BİLMEDEN BEDELLİ BİR TAŞ ÜZERİNDE YEMEK PİŞİRMİŞİZ’
Yollarda başlarına farklı olaylar da gelen Ovacıkbaşı ailesi bunlardan en tuhafını Trakya’nın ormanlık alanlarından birinde yaşadıklarını lisana getirdi. Genç çift, “Düz bir taş arıyorduk. Yamaç altında yeşil parlak bir taş bulduk. Çok parlaktı fakat taşlar hakkında bilgimiz de yok. Düşünmeden bir ateş yakarak taşı üzerine koyduk ve yemeği taş üzerinde pişirmeye başladık. Bununla ilgili görüntü paylaştık. Bir anda görüntüyü milyonlarca insan izledi ve taşın bedelli olduğunu söylediler. Hatta kimileri hakaret ediyordu bu türlü bedelli bir taşı nasıl bu formda kullanırsınız, o taş milyarlarca pahasında diye. Fakat biz bunları gördüğümüzde o kamp alanından çoktan ayrılmıştık. Taşı aramak için geri döndük, bulduk ve doğal yeşim taşı olduğunu teyit ettik” biçiminde açıkladı.
Önceden yollarda kendilerini görenlerin kendilerine acıdıklarını, yemek verdiklerini ve konutlarını açtıklarını söyleyen Ovacıkbaşı ailesi, “Özellikle kamyoncu ağabeylerimizin o menemenleri inanılmaz lezzetli oluyor. Lakin toplumsal medya platformunda biraz tanındıktan sonra gittiğimiz kentleri anlık olarak paylaşmamaya karar verdik. Zira insanlarımız çok mütevazı ve misafirperverler, çabucak davet ediyorlar. Bu çok hoş bir şey ancak ‘Biz de kalın’ dedikleri için kamp yapamaz duruma geliyoruz. Bunu şikayet olarak düşünmeyin, yalnızca o beşerler ne kadar hoş yürekli belirtmek istedik” sözlerini kullandı.
‘OTOSTOP ÇEKTİĞİMİZ ARAÇTA KELAMLI TACİZE UĞRADIK’
Otostopla yol almanın birtakım özel kuralları olduğunu söyleyen Burak Ovacıkbaşı, “Duran araca birinci olarak otostop çeken kişi ‘Nereye gidiyorsunuz?’ diye sormalı. Duran araçta bulunan bireyleri gözünüz tutmazsa, ‘Siz nereye gidiyorsunuz?’ diye sorduğunuzda onlar neresini söylerse söylesin, biz o tarafa gitmeyeceğiz diyerek uzaklaşabilirsiniz. Ancak bu soruyu size soran karşı taraf olursa karşılık vermek durumundasınız ve berbat niyetliyse ‘Ben de oraya gidiyorum’ diyerek sizi yanıltabilir” sözleriyle başlarına gelen bir olayı anlattı:
“Çanakkale’de otostop çektiğimizde otomobile birinci ben yaklaştım ve gerideki adamı saçları uzun olduğu için bayan sandım. Böylelikle iki erkek olan otomobile binmiş bulunduk ve bu bizim tercih etmediğimiz bir durum. Üstelik alkollü olduklarını fark ettik. Araçta kelamlı tacize uğradık. Yanımızda güvenlik için bulunan bir gerecimiz vardı ancak kullanmakta en son anı beklemek gerekiyordu. Fakat buna gerek kalmadan kurtulduk.”
Gezip görmenin hoş olduğuna vurgu yapan Ovacıkbaşı ailesi, günümüzde insanların markalı eşyalarıyla memnun olduklarını ancak bunların kendileri için süreksiz bir heves olduğunu lisana getiriyor. Geçen yıl bebeklerini kucağına alan çift otostop yapmaya orta verdiklerini, bunun yerine bir araç yahut karavanla yollarına devam edeceklerini de belirterek, “Eşyanın pahası kısa sürüyor ancak yaşananlar asla unutulmaz. Bu yüzden gezmek için hayallerinizi ertelemeyin, yarın çok geç kalabiliyorsunuz” tavsiyesinde bulundu.